اصل امامت

«روزی که بخوانیم هر مردمی را با امام ایشان پس آنکه داده شود کتابش را به دست راستش آنان بخوانند کتاب خود را و ستم نشوند به اندازه تار میان خرما.»
(سورۀ 17 / آیۀ 71)

حضرت محمّد(ص) خاتم پیمبران می­باشد و پس از او پیامبر دیگری نخواهد آمد. خداوند در قرآن کریم او را خاتم النبیین نامیده است. (سورۀ 33 احزاب/ آیۀ 40)

اما خداوند ما را بدون هادی و راهنما رها نکرده است. در هر دور از زمان یک هادی و راهنمای دانا و منزه وجود دارد که خداوند رهبری مؤمنین را به او سپرده است. امام از سیرۀ خاندان پیامبر است و به علم باطن و سِرّ قرآن که برای اولین بار به حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) و فرزندان او داده شده است واقف می­باشد. امام واجد نور خداوندی است و هماهنگی لازم جهت دریافت نور هدایت را برای مؤمنین میسر می­گرداند.

«همانـا از اهل کتاب است آنکه ایمـان آورد به خدا و آنچه نازل شد بر شما و آنچه نازل شد برایشان، فروتنی­کنان برای خدا، نفروشند آیتهای خدا را به بهائی کم. آنان راست پاداش ایشان نزد پرودگارشان، همانا خداست شتابنده در حساب.» قرآن کریم (سورۀ 3 آل عمران/ آیۀ 199)

وظیفه اصلی هادی و راهنمای روحانی و بعبارتی امام، هدایت مؤمنین در جهت کشف و دریافت حقایق باطنی تعالیم اسلام است. مؤمنی که صادقانه به راهنمایی معلم درونی و علم ذاتی او تسلیم شود، از طریق شناخت خود به شناخت خداوند نائل می­گردد.

پیامبر اکرم حضرت محمد(ص) می­فرماید:

«هرکس که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، مردۀ او مردۀ جاهلیت است.»

امام جعفر صادق(ع) می­فرماید: «امام (یا معلم روحانی)، جوهره­ای است مجرد که به اذن خداوند به نورانیت در قلب مؤمن به او معرفی می­گردد.» او وجود اصیلی است ماورای زمان و مکان. او همه جا حاضر و چراغ راه مؤمن در سیر باطنی اوست.

امیرالمؤمنین حضرت علی(ع) فرماید:

«ایمان مانند شعاع نوری در قلب ظاهر می­شود و هرچه ایمان قویتر شود این نور گسترش می­یابد.»

نورانیت عقده حیاتی قلب، واقعیت موجودیت انسان و سرچشمه علم لایتناهی است.1

_____________________________
مآخذ:
1- Molana Shah Maghsoud Sadegh Angha, Al-Rasa'el - Al-Salat, (M.T.O. Shahmaghsoudi Publications®, Tehran, 1975) pp.38